شیشه لمینیت نسبت به شیشه‌های معمولی از ضریب ایمنی بیشتری برخوردار است. شیشه معمولی در اثرشکست به قطعات درشت و برنده خرد شده که می‌توانند منجر به خسارات جانی و مالی عظیم گردد. شیشه‌های سکوریت در مقایسه با شیشه‌های معمولی وضعیت بهتری دارند. این شیشه‌ها در اثر شکست به قطعات ریز و غیر برنده خرد می‌شوند که هیچ گونه خطر جانی ندارند اما به هر حال شیشه فرو می‌ریزد. فلسفه پیدایش شیشه‌های لمینیت مرتفع نمودن این مشکل شیشه بود. در فرایند لمینیت میان دو یا چند لایه شیشه، میان لایه‌های پلیمری قرار گرفته و کل مجموعه تحت فشار وحرارت به صورت دائمی یکپارچه می‌گردند. مهمترین مشخصه شیشه‌های لمینیت الگوی شکست آنهاست. شیشه‌ها در اثرضربه می‌شکنند اما تکه‌های شکسته به میان لایه چسبیده و شیشه یکپارچگی خود را حفظ می‌نماید.
سال ۱۹۰۳ توسط یک شیمیدان فرانسوی بنام “ادوارد بندیکناس” بصورت تصادفی اختراع شد، وی در هنگام کار در آزمایشگاه مشاهده کرد فلاسک شیشه‌ای پوشش داده شده با نیترات سلولز(نوعی پلاستیک) بعد از شکست متلاشی نشده و قطعات شکسته شده بصورت پیوسته در کنار یکدیگرباقی‌ماندند. شیمیدان فرانسوی از این مشاهده الهام گرفت و از آن جهت تهیه شیشه لمینت استفاده نمود. ازاین اختراع برای اولین بار در جنگ جهانی اول برای تهیه شیشه ماسک گاز استفاده شد و سپس در سال ۱۹۳۹ کمپانی فورد بکاربردن شیشه لمینت را درصنعت خودرو سازی آغاز کرد.
همچنین یکی از مزیت های شیشه های لمینت این است که می توان چندین نوع شیشه را به صورت همزمان در لایه های مختلف آن بکار برد و کارآیی شیشه ها را افزایش داد .
